De bijzondere werking van homeopathie, verslag van een moeder
‘Wij hebben Manon geadopteerd toen ze 4 maanden oud was. Ze is nu 35 jaar en woont in verband met een verstandelijke beperking en autisme in een woongroep en gaat overdag naar dagbesteding. Manon is een vriendelijke, lieve, jonge vrouw, die door haar normale uiterlijk gemakkelijk overvraagd wordt. Inmiddels legt ze zelf uit dat ze een verstandelijke beperking en autisme heeft en dat je duidelijk moet zijn tegen haar. Manon is niet vaak ziek geweest, maar toen ze bijna 2 jaar geleden een flinke borstontsteking kreeg, hebben we uiteindelijk gekozen voor homeopathie’.‘In maart 2016 had Manon een ontsteking in haar rechter borst, met wondjes waar veel vuil uit kwam. Omdat ze moeite heeft met het aangeven van waar ze last van heeft, kwamen wij daar pas na een poosje achter. Het zag er echt heel heftig uit.
Door de huisarts werden we met Manon doorverwezen naar de chirurg van de mamma care poli in het ziekenhuis. Door het maken van een echografie werd bevestigd dat er inderdaad een flinke ontsteking zat, de oorzaak voor deze klachten was onduidelijk. Er werd gestart met medicatie, dit moest echter gestopt worden omdat Manon hierop reageerde met flinke bijwerkingen. Ondanks 2 keer per dag spoelen van de borst met water, moest Manon regelmatig terug naar het ziekenhuis omdat de ontsteking steeds opnieuw opspeelde. Een operatie zou alleen in het uiterste geval gedaan worden, omdat dat veel te belastend voor Manon zou zijn.
In juni was de borst nog steeds heel onrustig. Ik besloot daarom naast reguliere geneeskunde ook contact te zoeken met een homeopaat; zelf heb ik daar in het verleden ook zeer positieve ervaringen mee gehad. Zo kwam Manon in de praktijk bij Miriam.
Wat mij direct op voel was dat Miriam, met als uitgangspunt de aanwezige klachten, op zoek ging naar het totaalbeeld. Al pratend kwamen we er achter dat Manon een hele lange periode onder veel stress had gefunctioneerd. Er speelde in die periode heel veel in haar leven en het uiten van emoties is moeilijk. Manon was erg onzeker, had veel bevestiging nodig en als er spannende dingen waren, krabde zij zichzelf.
Eind juni nam Manon haar homeopathische remedie in. De periode daarna merkten we dat ze meer ontspannen en vrolijker was. Manon leek besluitvaardiger en ging gemakkelijker om met veranderingen; ze koos ineens uit zichzelf andere kleding, zonder steeds bevestiging te vragen en wilde plots haar zilveren armbandjes weer om, die al jaren in haar nachtkastje lagen. Ze vroeg uit zichzelf of ze op bezoek kon gaan bij het graf van haar opa en oma.
Ook lichamelijk waren er veranderingen: zo zag haar borst er veel rustiger uit en was niet meer open geweest; wel kwamen er tijdelijk oude klachten terug.
In oktober neem ik in verband met een terugval opnieuw contact met Miriam op: Manon is drukker, vraagt weer meer bevestiging, controleert van alles meerdere keren en maakt een vermoeide indruk. Lichamelijk is alles rustig, haar borst laat nog een klein rood plekje zien; wel krabt ze zichzelf erg. Manon neemt voor de tweede keer de homeopathische remedie in, waarna ze lichamelijk kort verslechtert: haar borst is weer roder en pijnlijk, ze krijgt 2 keer wat verhoging en heeft puistjes op haar kin. Echter emotioneel is er vrijwel direct opnieuw een verbetering te zien.
Vanaf half november gaat het goed: Manon zit lekker in haar vel, zoals ze het zelf benoemd en neemt initiatieven. In december besluit ze zelfs helemaal uit zichzelf om in de volgende zomer op vakantie te gaan via een reisbureau voor mensen met een beperking. Met vreemde mensen en met vreemde begeleiding. Een enorm stoere beslissing! Ze zoekt zelf een vakantie uit en we schrijven haar in.
In het voorjaar van 2017 gaat Manon nog een keer op controle in het ziekenhuis. Er wordt weer een echografie gemaakt van haar borst, maar daar zijn geen bijzonderheden meer op te zien. In juni is het, vlak voor haar vakantie, nodig de homeopathische remedie nog een keer te herhalen.
De vakantie, voor het eerst helemaal alleen met onbekende mensen, is heel goed gegaan. Fantastisch! We zijn zo trots op haar! En Manon is trots op zichzelf dat ze weer een vakantie heeft uitgezocht voor de komende zomer.
Het gaat heel goed met haar. Ze weet beter onder woorden te brengen wat haar dwars zit, ze krabt zichzelf minder, is vrolijk, neemt initiatieven en kan veel beter omgaan met veranderingen. Ze komt beter voor zichzelf op, legt aan anderen wel even uit dat ze niet alles even goed begrijpt en dat je het duidelijk aan haar uit moet leggen.
In november hebben we de behandeling bij Miriam in principe afgesloten. We weten dat we bij een eventuele terugval contact met haar op kunnen nemen. Wat ben ik blij dat we deze weg gegaan zijn en voor homeopathie hebben gekozen. Het heeft zo veel positiefs opgeleverd en ik ben er van overtuigd dat we ingrijpende behandelingen hebben kunnen voorkomen.
Onze dochter, ze is een ontzettend lief en blijmoedig mens. Dat het nu zo goed met haar gaat, daar zijn wij erg gelukkig mee’.
